ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ (Από το ημερολόγιό μου)

            Τετάρτη, 14 Δεκ 2016

Μια βδομάδα πριν, διάβασα στον Πρωινό Λόγο, για την σημερινή εκδήλωση – ομιλία που θα γινόταν στην «αίθουσα Κ. Κατσάρη» του μεγάρου της Εταιρείας Ηπειρωτικών Μελετών, με θέμα: «Η Συμβολή του Κωνσταντίνου Φρόντζου και της ΕΗΜ, στην Ίδρυση του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων». Μια εκδήλωση που διοργανώθηκε με αφορμή τα τριάντα χρόνια από τον θάνατο του ιδρυτού της εταιρείας.

                Το πέρασα αμέσως στο καρνέ των υποχρεώσεών μου για να αποφύγω τον προγραμματισμό κάποιας άλλης δραστηριότητας την ίδια ημέρα και ώρα, γιατί πέραν της επιθυμίας μου να παρακολουθήσω την ομιλία, θεώρησα ως υποχρέωσή μου να παρευρεθώ σε μια εκδήλωση μνήμης, που αφορούσε στο πρόσωπο του αειμνήστου Κωνσταντίνου Φρόντζου.

                Υποχρέωση, απέναντι σε έναν υπέροχο, γενναιόδωρο  άνθρωπο, μια προσωπικότητα πανελλήνιας εμβέλειας, έναν ευεργέτη της πόλης που γεννήθηκα και ανδρώθηκα, και που τόσο πολύ την αγαπώ όταν περιφέρομαι στα σοκάκια της και που τη λατρεύω, όταν από ανάγκη βρίσκομαι μακριά της.

                Φόρεσα ότι καλύτερο διέθετε η γκαρνταρόμπα μου, ταίριαξα και μια σκουρόχρωμη γραβάτα και έφυγα βιαστικά από το σπίτι για να προλάβω να βρω μια καλή θέση στην αίθουσα που θα γινόταν η διάλεξη.

                Σαν έφτασα είκοσι λεπτά νωρίτερα, βρήκα την αίθουσα τελείως άδεια. Αναρωτήθηκα μήπως έκανα λάθος στην ημέρα και την ώρα και κοίταξα το ημερολόγιο στο κινητό μου για να βεβαιωθώ! Εκείνη ακριβώς τη στιγμή μπήκαν στην αίθουσα, δύο ακόμη κύριοι και μια κυρία, γνωστοί μου. Ωραία σκέφτηκα θα έχω και παρέα. Τους χαιρέτησα και τους είπα να καθίσουμε κάπου στα μπροστινά καθίσματα. Όχι, μου απάντησαν, μπροστά θα καθίσουν οι επίσημοι, κυρίως από τον Δήμο μια και διετέλεσε ο Αείμνηστος Κωνσταντίνος Φρόντζος, εκτός από βουλευτής και Δήμαρχος της πόλης μας και επιπλέον θα πρέπει να αφήσουμε χώρο για τους φοιτητές που δεν θα πρέπει λογικά, να είναι λιγότεροι από τριάντα με σαράντα, λόγω του περιεχομένου της ομιλίας αλλά και της παρουσίας του Πρύτανη και του ομιλητή καθηγητή του Πανεπιστημίου.

                Η ομιλία άρχισε αφού εξαντλήθηκε χρονικά και το ακαδημαϊκό τέταρτο, με τις μπροστινές σειρές των καθισμάτων «ορφανές».

                Οι προλαλήσαντες, Πρόεδρος της Ε.Η.Μ. κ Κωνσταντίνος Βλάχος και ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ Γεώργιος Καψάλης,  μας προετοίμασαν με τον μεστό τους λόγο, για όσα ακολούθησαν. Η ομιλία – έρευνα του καθηγητού της Ιστορίας της Φιλοσοφίας, του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ Κωνσταντίνου Θ. Πέτσιου ήταν συγκλονιστική. Ήταν ένας ύμνος, αντάξιος του τιμωμένου προσώπου αλλά και όλων εκείνων των τοπικών παραγόντων που συνεργάστηκαν στενά για να επιτευχθεί ο μεγάλος στόχος της ιδρύσεως του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Κύριε καθηγητά σας ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας!  

Αποχωρώντας από την αίθουσα αμέσως μετά και επηρεασμένος από το περιεχόμενο της διαλέξεως, αισθάνθηκα να προπορεύεται ένα αίσθημα αισιοδοξίας για το αύριο του τόπου μας και να με ακολουθεί πεισματικά η σκιά της λεξιπενίας μου.

Κύριοι επίσημοι, νεαροί φοιτητές, κυρίες και κύριοι που δεν μπορέσατε για τον άλφα ή τον βήτα λόγο, να έρθετε στην αίθουσα διαλέξεων της Ε.Η.Μ. και να παρακολουθήσετε, την εν λόγω ομιλία, λυπάμαι, αλλά χάσατε. Μπορείτε από σήμερα να αισθάνεστε φτωχότεροι.   

Γιάννης Β. Δεβελέγκας

               

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ

Μια άρτια οργανωμένη και υψηλού αισθητικού και καλλιτεχνικού περιεχομένου μουσική βραδιά είχε την τύχη να απολαύσει το Σάββατο που μας πέρασε, πλήθος κόσμου που παρευρέθηκε στην αίθουσα «Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος» της Ζωσιμαίας Παιδαγωγικής Ακαδημίας. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Ηπείρου, στα πλαίσια της 40^ης τελετής  αποφοίτησης των σπουδαστών του Ωδείου «Τσακάλωφ». Τα κρατικά πτυχία, απενεμήθησαν στους αποφοιτήσαντες, από τον Αντιπρύτανη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και τις αρχές της πόλης μας. Επιπλέον χορηγήθηκαν στους αριστεύσαντες χρηματικά βραβεία, που προσέφερε δια του εκπροσώπου του στα Γιάννενα, το Διεθνές Ίδρυμα Γιάννη και Λένας Στρέφη Κουτσοχέρα.

Το πρόγραμμα πέραν των τυπικών χαιρετισμών από την πρόεδρο του «Τσακάλωφ» κ. Ασπασία Ζέρβα και τον Δήμαρχο της Κόνιτσας κ. Ανδρέα Παπασπύρου, περιελάμβανε ομιλία από τον Γενικό Γραμματέα της Ακαδημίας Επιστημών της Αλβανίας, συνθέτη και μουσικολόγου κ. Βασίλειο Τόλη, με τίτλο «Η ισοπολυφωνία των κομπανιών» καθώς και την ιδιαίτερα σημαντική και συγκινητική τελετή βράβευσης του Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ.κ. Αναστασίου.

Σε ότι αφορά στο μουσικό μέρος του προγράμματος, ο «ΤΣΑΚΑΛΩΦ», μας επιφύλαξε για μια ακόμη φορά μια ευχάριστη έκπληξη, με την συμμετοχή των σωματειακών Ωδείων Άρτας, Κερκύρας και της νεοσύστατης (προ διετίας) Φιλαρμονικής του Δήμου Κόνιτσας, που παρουσίασαν με εξαιρετική δεξιοτεχνία και αρτιότητα, Χριστουγεννιάτικα τραγούδια.  

Η Πρόεδρος του Δ.Σ. και ιδρύτρια του «Τσακάλωφ» κ. Ασπασία Ζέρβα αφού απέδωσε, μετά από απαίτηση του κοινού, έναν μουσικό αυτοσχεδιασμό στο πιάνο με την γνωστή σε όλους μας μαεστρία και εκφραστικότητα, επισήμανε τη σπουδαιότητα που έχει η ημέρα της απονομής των πτυχίων για τους σπουδαστές που τους ανοίγει διάπλατα νέους ορίζοντες. Αναφέρθηκε επίσης στην πολύ ελπιδοφόρα διαπίστωση -μέσα από την συνεργασία των σωματειακών και μη κερδοσκοπικών Ωδείων ολοκλήρου της Ηπείρου- πως στην γωνιά αυτή του Ελληνισμού δεν έπαψε ποτέ να παράγεται τεράστιο πνευματικό και καλλιτεχνικό έργο, ένα μικρό μέρος του οποίου ευτύχισε να απολαύσει το Γιαννιώτικο κοινό με την παρουσία του Ωδείου Άρτας και της Φιλαρμονικής του Δήμου Κόνιτσας, την οποία διηύθυνε με υποδειγματικό τρόπο ο Χρήστος Γεωργάνος, γέννημα και θρέμμα του «Τσακάλωφ».  

Η ελπιδοφόρα αυτή συνεργασία των σωματειακών Ωδείων Ιωαννίνων, Κερκύρας και Άρτας καθώς και της Φιλαρμονικής Κονίτσης, σε συνδυασμό με  το εντυπωσιακό αποτέλεσμα που θαυμάσαμε όσοι βρεθήκαμε στην εκδήλωση, ας γίνει παράδειγμα προς μίμηση της ηγεσίας μας, αλλά και ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας, με στόχο ένα καλύτερο αύριο μέσα από συνεργασίες και συναίνεση.

Γιάννης Β. Δεβελέγκας

ΤΟ ΔΕΝΔΡΟ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ

Πολύ κουβέντα γίνεται τα τρία τελευταία χρόνια, γύρω από τη μορφή του Χριστουγεννιάτικου δένδρου της κεντρικής πλατείας της πόλης μας. Νέες εναλλακτικές προτάσεις έχουν αντικαταστήσει το παραδοσιακά στολισμένο έλατο και τη φάτνη. Ιδιαίτερες επιλογές, που βάζουν σε δοκιμασία την καλαισθησία των πολιτών.

Είναι προφανές, πως έχει επικρατήσει στους αρμόδιους η αντίληψη ότι ο μέσος Γιαννιώτης, ξάφνου ανέπτυξε εξελιγμένο καλλιτεχνικό αισθητήριο, απέκτησε ξεχωριστή φινέτσα και έγινε λάτρης της μοντέρνας τέχνης. Πως είναι σε θέση πλέον, αν και Βαλκάνιος, να εκτιμήσει τα σύγχρονα αισθητικά ρεύματα που καταφθάνουν διαρκώς, από ορισμένες (ευτυχώς όχι πολλές) ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Πως έχει κατά κάποιον τρόπο υποχρέωση, μέσα στα πλαίσια μιας προοδευτικής προσέγγισης της έμπνευσης, να υποδεχθεί με κατανόηση και θαυμασμό την εικόνα ενός κρεμασμένου ανάποδα δένδρου, απαλλαγμένου από τα βαρίδια της φάτνης, που στο κάτω - κάτω της γραφής, έτσι όπως είναι γυρισμένο ανάποδα, πιάνει λιγότερο χώρο και αναδεικνύει με απαράμιλλο γούστο τα Χριστουγεννιάτικα στολίδια!     

Ως έθιμο, το στόλισμα του Χριστουγεννιάτικου δένδρου, καθιερώθηκε στην Ευρώπη από τον όγδοο αιώνα για να αντικαταστήσει άλλα, μη χριστιανικά παρόμοια έθιμα της αρχαιότητας. Στην Ελλάδα το έφεραν οι Βαυαροί επί της εποχής του Όθωνα. Η ιδέα ενθουσίασε μικρούς και μεγάλους, υιοθετήθηκε αμέσως και αποτελεί έκτοτε σύμβολο και μέρος της ελληνικής κουλτούρας.

Η προπέρσινη εναλλακτική σύνθεση από πλαστικούς αποχετευτικούς σωλήνες, αποδοκιμάστηκε έντονα από τους Γιαννιώτες, οι οποίοι επιμένουν - και καλά κάνουν - παραδοσιακά. Το ίδιο συμβαίνει και με την φετινή όπως και την παρόμοια περυσινή έκδοση του Χριστουγεννιάτικου δένδρου που σε στιλ χαρτοκοπτικής και με έκδηλη προσπάθεια να εξάψει την φαντασία, μοιάζει να απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο στις παιδικές ηλικίες. Έτσι λοιπόν, όπως είναι φυσικό, θεωρείται από τους περισσότερους και η φετινή πρόταση όχι ιδιαίτερα επιτυχημένη και αποδεκτή, αν και αισθητικά χαρακτηρίζεται πιο συμβατική σε σχέση με την προπέρσινη με τις σωλήνες της αποχετεύσεως.

Άρεσε λοιπόν σε μερικούς το φετινό δένδρο και απέσπασε τα κολακευτικά τους σχόλια. 
Ωστόσο και αυτοί ακόμη πιστεύουν, ότι σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά που έχει, δεν θα έπρεπε να τοποθετηθεί στην κεντρική πλατεία. Πιο ταιριαστή θα ήταν η θέση του μέσα σε έναν παιδότοπο, ανάμεσα σε άλλες παρόμοιες ευρηματικές κατασκευές όπως είναι οι λαβύρινθοι με τα μπαλόνια και τα τεράστια χρωματιστά, πλαστικά και ξύλινα φινιστρίνια.

Κάποια φίλη παρατήρησε: «Δεν υπάρχει φάτνη! Ψάξτε στην πλατεία όσο θέλετε! Ένας Θεός ξέρει τι φωτίζει το άστρο της Βηθλεέμ που βρίσκεται στην κορυφή του. Ίσως φωτίζει την πολυπολιτισμικότητα, ίσως την πανανθρώπινη συνύπαρξη, ίσως ακόμα την πολιτιστική ολοκλήρωση μέσα από τη διαφορετικότητα. Ίσως και …τίποτα! Μπορεί να είναι καλύτερα έτσι, συνέχισε. Φαντάζεστε κάποια στιγμή, να δούμε αντί για την κλασική παραδοσιακή φάτνη, ένα τεράστιο κομμάτι τυρί έμμενταλ γεμάτο τρύπες και μέσα από αυτές να προβάλει χαμογελαστό, αντί για το Θείο Βρέφος, το τετράγωνο κεφάλι του Μπομπ του Σφουγγαράκη;»!

Υπερβολική η φίλη, ωστόσο δεν θα διαφωνήσω μαζί της στο ότι σε ολόκληρη την έκταση της πλατείας που φιλοξενεί το δένδρο, δεν έχει τοποθετηθεί φάτνη! Εκτός κι αν ο καλλιτέχνης την τοποθέτησε κάπου ανάμεσα στις τρύπες και τις κουδούνες της κατασκευής του και αδυνατεί να την εντοπίσει η σκουριασμένη μου φαντασία!  

Ευτυχώς που ο Στρατός μας, σώζει για μια ακόμη φορά την κατάσταση. Τοποθέτησε όπως κάθε χρόνο στην κεντρική είσοδο της VIII Μεραρχίας Ηπείρου – Κατσιμήτρου, την καθιερωμένη φάτνη του, πιστός θεματοφύλακας των παραδόσεων και των ηθών της πατρίδας μας.

Ας είναι! Νομίζω, πως την καλύτερη πρόταση για την προώθηση εναλλακτικών, «cool» ιδεών για Χριστουγεννιάτικα δένδρα, την άκουσα από έναν έμπειρο εκπαιδευτικό που είχε ασχοληθεί στο παρελθόν με τα κοινά:

Πρότεινε να καθορισθεί ένας χώρος - όπως παραδείγματος χάριν η πλατεία Λορέντζου Μαβίλη στο Μώλο - στον οποίο κάθε χρόνο τέτοια εποχή, θα διοργανώνεται ένας καλλιτεχνικός διαγωνισμός, με καινοτόμες και πρωτοποριακές ιδέες για τα Χριστουγεννιάτικα δένδρα. Εκεί, θα δίνεται η ευκαιρία σε κάθε καλλιτέχνη, να κατασκευάζει επί τόπου και να παρουσιάζει ελεύθερα τη δική του ιδιαίτερη πρόταση. Θα μπορεί έτσι να βγάζει τα εσώψυχά του και να περνά μέσα από το έργο του, όποια μηνύματα τραβάει η ψυχή του, πληρώνοντας ωστόσο τα έξοδα της έμπνευσης και της κατασκευής του από την τσέπη του, χωρίς να επιβαρύνονται με αυτά οι δημότες και το ταλαιπωρημένο ταμείο του Δήμου.

Καλά Χριστούγεννα!

Γιάννης Β. Δεβελέγκας

ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ - ΠΑΝΣΕΡΡΑΙΚΗ 4-0

 Στο δεύτερο παιχνίδι στην έδρα της η ομάδα γυναικών της Προοδευτικής Περάματος Ιωαννίνων, συνέτριψε την Πανσερραϊκή με 4-0 και μετά το άτυχο αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα όπου ως νεοφώτιστη στην Β΄ Εθνική κατηγορία παρουσιάστηκε μουδιασμένη, έδειξε πως έβαλε πλώρη για την κατάκτηση του πρωταθλήματος και την άνοδό της στην Ά κατηγορία!
Τα γκολ πέτυχαν οι Αρσένη (9΄), Σκούρου (37΄), Ράπτη (49΄) και Παπαδημητρίου (53΄).
Το αποτέλεσμα αδικεί την ομάδα του Περάματος που έχασε πολλές ευκαιρίες για μεγαλύτερο σκορ.

ΤΑ ΓΚΟΛ

ΦΑΣΕΙΣ

Αγαπητέ κύριε Πετράκη

           Είμαι ένας φίλαθλος απλός, αγαπώ το ποδόσφαιρο και την ομάδα μου, τον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ, με τον οποίο γεννηθήκαμε μαζί στις ίδιες φτωχογειτονιές της πόλης μας και μεγαλώσαμε παρέα.

Τον αγαπώ τον ΠΑΣ από παιδί, γιατί από την πρώτη Κυριακή μετά την δημιουργία του, κατάφερε το ακατόρθωτο. Να μας κάνει όλους τους πρώην φανατικούς «εχθρούς», του Αβέρωφ και του Ατρομήτου, να φιλιώσουμε και να πάμε αγκαλιασμένοι στο γήπεδο, μια γροθιά. Να κλάψουμε και να χαρούμε με τον ίδιο τρόπο και για τον ίδιο λόγο!

Αγαπώ την ομάδα μου, γιατί έδινε χαρά στη ζωή μου κάθε φορά που με έπαιρνε από κάτω, γιατί ομόρφαινε τις Κυριακές μου, γιατί με έκανε περήφανο με τις επιτυχίες της και δυνατότερο με τα στραβοπατήματά της. Γιατί με έκανε πολλές φορές να αισθάνομαι σπουδαίος, γιατί γέμιζε και γεμίζει τη ζωή μου και για χίλιους δυο ακόμα λόγους, που το χαρτί ετούτο δε χωράει.

Κύριε Πετράκη, σε εκτιμώ βαθύτατα ως άνθρωπο και ως επαγγελματία, και χαίρομαι που σε έχουμε στην πόλη μας, κοντά μας. Αυτά τα συναισθήματα δεν δημιουργήθηκαν, έτσι, ξαφνικά,  τώρα που η ομάδα μας έφτασε πολύ ψηλά, αλλά από τις πρώτες μέρες της εδώ παρουσίας σου.

 Δημιουργήθηκαν με τον καιρό. Κάθε φορά που αναλάμβανες με θάρρος τις ευθύνες σου και αντιμετώπιζες τις δύσκολες καταστάσεις και τις αποτυχίες, με μεγαλοψυχία, λεβεντιά και αξιοπρέπεια. Κάθε φορά που χρέωνες με συστολή, σοβαρότητα και σωφροσύνη, τις νίκες και τις επιτυχίες της ομάδας μας στους ποδοσφαιριστές και στη διοίκηση. Κάθε φορά που παρακολουθούσες από κοντά και έδειχνες το ενδιαφέρον σου για τις νεανικές ομάδες του συλλόγου μας, που έχουν αξιόλογα ταλέντα που περιμένουν υπομονετικά αναγνώριση και καταξίωση.   

Κύριε Πετράκη, ανεξάρτητα με τις δηλώσεις σου μετά τον αγώνα, ίσως να αντιλήφθηκες ή να σε πληροφόρησαν πως κατά την διάρκεια της αναμέτρησης με τον Λεβαδειακό, πολλοί φίλαθλοι στην κερκίδα δυσανασχέτησαν με την αδιαφορία που έδειχναν ορισμένοι ποδοσφαιριστές και με την παντελή έλλειψη πάθους για την νίκη. Δεν είναι μάλιστα λίγοι εκείνοι οι φίλαθλοι, μεταξύ των οποίων κι εγώ, που αποχωρήσαμε από το γήπεδο πολύ νωρίτερα από τη λήξη.

Και άλλες φορές απογοητευτήκαμε με παρόμοιες μέτριες εμφανίσεις της ομάδας μας που ίσως σε κάποιες περιπτώσεις να δικαιολογούνται. Το ίδιο εξάλλου συνέβη και πέρυσι κατά σύμπτωση με τον ίδιο αντίπαλο, όταν η μειωμένη απόδοση των παικτών, μας οδήγησε σε μια ντροπιαστική ήττα με τέσσερα - μηδέν.

Είναι όμως άλλο πράγμα η απογοήτευση και άλλο η δυσανασχέτηση κ Πετράκη. Και θα σε παρακαλούσα αυτό να το τονίσεις στους παίκτες σου, αν δεν το έχεις ήδη κάνει.

Είναι άλλο πράγμα η μειωμένη απόδοση και άλλο η προκλητική αδιαφορία. Γιατί η προκλητική αδιαφορία δείχνει έλλειψη σεβασμού προς όλους τους φιλάθλους και σε κάθε έναν ξεχωριστά. Και περισσότερο σε εκείνους που στερήθηκαν βασικά αγαθά για να πληρώσουν ένα, όχι φθηνό εισιτήριο, σε μια τόσο δύσκολη εποχή.  

Και να τους πεις σε παρακαλώ κύριε Πετράκη, πως τον σεβασμό δεν τον ζητάμε, αλλά τον απαιτούμε!

Ακόμη και στην φετινή χρονιά που, με την επιτυχημένη «έξοδο» στην Ευρώπη και την εντυπωσιακή πορεία στο πρωτάθλημα, εσείς οι ίδιοι μας καλλιεργήσατε απρόσμενα μεγάλες προσδοκίες, ακόμα και τώρα. Το μόνο που ζητάμε από τους παίκτες μας είναι να τιμούν την ιστορική φανέλα που φοράνε και να δίνουν σε κάθε αγώνα όλη τη δύναμη και την ψυχή τους. Και τότε, να είστε βέβαιοι πως εμείς θα είμαστε παρόντες στην κερκίδα, να σας χειροκροτούμε το ίδιο θερμά, και στους θριάμβους και στις αποτυχίες.   

Αν κάπου έχω υπερβάλει, από αγάπη είναι, συγχωρέστε με.

Ένας φίλαθλος

ΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΛΕΝΕ ΑΣΗΜΑΚΗ

            Τον γιο μου τον λένε Ασημάκη και όπως τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας του, λατρεύει το ποδόσφαιρο. Να φανταστείτε ότι γύρω – γύρω οι τοίχοι του δωματίου του είναι καλυμμένοι με τις αφίσες των Λιονέλ Μέσι, του Ντίνο Τζοφ και όλων των ποδοσφαιριστών της τοπικής μας ομάδας.  

            Κάθε Κυριακή επιμένει να τον παίρνω μαζί μου στο γήπεδο. Στην αρχή δεν τον έπαιρνα γιατί η κερκίδα μαζεύει όλου του κόσμου τους προφέσορες της αθυροστομίας. Όμως μετά από «ώριμη» σκέψη, άλλαξα γνώμη, γιατί όπως και να το κάνουμε αυτό είναι το επίπεδο της κοινωνίας που ζούμε και τα παιδιά πρέπει να τη γνωρίζουν και να μαθαίνουν να ξεχωρίζουν το καλό από το κακό και το σωστό από το λάθος, κάτω από την σωστή καθοδήγηση των γονιών.

            Τις προάλλες είχαμε μεγάλη γκρίνια στο σπίτι, με αφορμή εκείνον τον περίεργο σεισμό που ταρακούνησε την πόλη μας και έγινε αιτία να αναβληθεί ο αγώνας της αγαπημένης του ομάδας. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Ασημάκης μου, άρχισε να με βομβαρδίζει με εκείνες τις άδολες και αυθόρμητες ερωτήσεις που με φέρνουν μερικές φορές σε δύσκολή θέση και μου δημιουργούν εκνευρισμό:

«Μπαμπά γιατί αναβλήθηκε ο αγώνας»; «Επειδή έγινε σεισμός παιδί μου». «Και όταν γίνεται σεισμός οι ποδοσφαιριστές δεν μπορούν να κοντρολάρουν την μπάλα»; «Όχι βέβαια, αλλά γιατί υπάρχει κίνδυνος να καταρρεύσει κανένα σκέπαστρο του γηπέδου ή να ποδοπατηθούν οι φίλαθλοι από τον πιθανό πανικό που θα επικρατήσει κατά την εκκένωση του γηπέδου».

Και συνέχισε με τον ίδιο ρυθμό:

«Μπαμπά, άκουσα στο ραδιόφωνο πως η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση από πλευράς σεισμικότητας στην Ευρώπη και την έκτη παγκοσμίως, αλλά καμία μέριμνα δεν υπάρχει από το κράτος για να ενημερωθεί ο λαός και να εκπαιδευτεί με δοκιμές των σχεδίων που υπάρχουν. Είναι αλήθεια αυτό; « Όχι παιδί μου μην ανησυχείς από ανυπόστατες και ανακριβείς ανακοινώσεις. Βεβαίως και υπάρχει μέριμνα. Δεν σας έχουν πει στο σχολείο να τρυπώνετε κάτω από τα θρανία όταν γίνεται σεισμός; Τι άλλο θέλεις να κάνει η καημένη η πολιτεία; Κάνει ότι μπορεί. Μην γίνεσαι υπερβολικός και γκρινιάρης επειδή αναβλήθηκε ένας αγώνας»!  

«Μπαμπά και σήμερα που θα γίνει αγώνας στο ίδιο γήπεδό, όλα είναι εντάξει και δεν υπάρχει πρόβλημα»; «Βεβαίως παιδί μου, είμαι σίγουρος πως πήγε επιτροπή στο γήπεδο, επιθεώρησε τις εγκαταστάσεις και τα βρήκε όλα εντάξει. Πέσανε φαρδιά πλατιά και υπογραφές»!

«Μπαμπά εγώ σήμερα δεν θα έρθω στο γήπεδό να πας μόνος σου»! «Γιατί παιδί μου»; «Γιατί διάβασα στην επίσημη ιστοσελίδα της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας ότι για να γίνει με ασφάλεια ένα παιχνίδι θα πρέπει να υπάρχει σχέδιο εκκενώσεως που θα προβλέπει μεταξύ των άλλων»:

α. Τον τρόπο εκκένωσης του γηπέδου.

β. Οι θεατές να οδηγηθούν με ασφαλή τρόπο στις εξόδους, είτε προς τον αγωνιστικό χώρο είτε προς περιοχή εκτός του γηπέδου, προς αποφυγή ατυχημάτων.

γ. Οι φροντιστές ασφαλείας με την έναρξη της διαδικασίας να ανοίξουν διάπλατα τις θύρες.

δ. Καθ’ όλη την διάρκεια των αγώνων οι φροντιστές ασφαλείας θα πρέπει να βεβαιώνουν ότι όλα τα δημόσια περάσματα, οι διάδρομοι, οι σκάλες, οι πόρτες, οι θύρες εξόδου κτλ είναι ελεύθερες από κάθε εμπόδιο που θα μπορούσε να έχει επιπτώσεις στην ελεύθερη ροή των θεατών κατά την διάρκεια ενός επεισοδίου που απαιτεί εκκένωση του γηπέδου.

ε. Πρώτα εκκενώνονται οι θέσεις των θεατών με ειδικές ανάγκες, εν συνεχεία οι πλησιέστερες προς τις εξόδους θέσεις και ακολουθούν οι θεατές που βρίσκονται στα υπόλοιπα τμήματα των κερκίδων.

στ. Στην περίπτωση γενικής εκκένωσης μιας κερκίδας ή ολόκληρου του γηπέδου ένα προκαθορισμένο μήνυμα από την ομάδα εκτάκτου ανάγκης θα μεταδίδεται από το σύστημα ανακοινώσεων για το κοινό: «ΕΝΑΡΞΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ………………., ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΙΣ ΘΥΡΕΣ ΕΞΟΔΟΥ». Τότε οι θύρες θα έχουν αυτόματα απελευθερωθεί από τον ελεγκτή των θυρών εξόδου ο οποίος βρίσκεται στο δωμάτιο ελέγχου του γηπέδου. Οι φροντιστές ασφαλείας των θυρών εξόδου θα μετακινήσουν αμέσως τις προστατευτικές μπάρες και θα ανοίξουν πλήρως τις θύρες.

ζ. Δοκιμαστική λειτουργία του Σχεδίου Εκκένωσης πρέπει να πραγματοποιείται τουλάχιστον μια φορά τον χρόνο. Δοκιμαστική εκκένωση του γηπέδου μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε στη λήξη ενός προγραμματισμένου αγώνα, αφού έχουν ενημερωθεί οι θεατές πριν την προσέλευσή τους στο γήπεδο, είτε σε ανεξάρτητη ημερομηνία με την παρουσία εθελοντών για τις ανάγκες της άσκησης.

«Γιε μου είμαι σίγουρος πως κάποια σχετική επίσημη ανακοίνωση θα έχει γίνει για την ύπαρξη σχεδίου εκκενώσεως του γηπέδου, για τον πρόσφατο έλεγχο και τη δοκιμή της εφαρμογής του και πως έχει επίσης ολοκληρωθεί ο έλεγχος για την στατική επάρκεια των κερκίδων και των σκεπάστρων τους. Είμαι σίγουρος εν τέλει, πως κάποιος αρμόδιος θα έχει πάρει την ευθύνη να ανακοινώσει πως δεν υπάρχει πρόβλημα ασφαλείας των φιλάθλων»!

«Ok daddy cool, καλή σου διασκέδαση»!  

Τον γιο μου τον λένε Ασημάκη…

Γιάννης Β. Δεβελέγκας

ΔΙΑ ΤΗΣ «ΟΣΦΡΗΣΕΩΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ» !!!

Όπως σε όλες τις σύγχρονες ευρωπαϊκές πόλεις που σέβονται τους κατοίκους τους αλλά και τους ξένους που τις επισκέπτονται, έτσι και στα Γιάννενα έχουν κατασκευασθεί και …λειτουργούν, εδώ και χρόνια, οι αναγκαίες και πολύ καλά οργανωμένες δημόσιες τουαλέτες!

Θα θεωρείτο εξάλλου αδιανόητο να συμβαίνει κάτι διαφορετικό, σε μια πόλη που έχει αναπτύξει προσφάτως συστήματα προηγμένης ηλεκτρονικής πληροφόρησης και άλλες παρόμοιες καινοτόμες εφαρμογές και έχει χαρακτηρισθεί ως «έξυπνη»!

Μια από αυτές - τις τουαλέτες - βρίσκεται στο πίσω μέρος του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου για να εξυπηρετεί τους επισκέπτες του πάρκου Λιθαρίτσια και του παρευρισκόμενου δημοτικού πάρκινγκ αυτοκινήτων. Είναι εύκολα προσβάσιμη, διακριτικά τοποθετημένη σε σχέση με τον χώρο, αρμονικά δεμένη με το περιβάλλον και βεβαίως εξωτερικά «διακοσμημένη», με συνθήματα αντίστασης και αγανάκτησης, που έχουν τη …δική τους ιστορία.

Μεγάλη θα ήταν η παράλειψη, αν, πλέον των προαναφερθέντων πλεονεκτημάτων που παρουσιάζει η εν λόγω δημόσια τουαλέτα, δεν γινόταν μνεία στην επινοητικότητα που επέδειξαν οι αρμόδιες υπηρεσίες του Δημοσίου. Οι υπηρεσίες αυτές πήραν την απόφαση και ανέλαβαν την πρωτοβουλία, να επιτρέπουν την ελεύθερη ούρηση και αφόδευση, όχι εντός, αλλά πέριξ αυτής, με σκοπό να εντοπίζεται εύκολα η θέση της από τους ξένους, δια της μεθόδου της «οσφρήσεως εξ αποστάσεως», ώστε να φτάνουν έγκαιρα και να ανακουφίζονται όσοι επείγονται για την ανάγκη τους, όταν είναι κλειστές οι γύρω καφετέριες!!!

j.b.d.

82 ΠΑΝ ΠΡΩΤ ΚΩΠΗΛΑΣΙΑΣ-ΑΠΟ ΑΛΛΗ ΣΚΟΠΙΑ

            Απέρριψα μια δυο καλές προτάσεις φίλων για μερικές βουτιές στις μαγευτικές θάλασσες των ηπειρωτικών ακτών αυτό το Σαββατοκύριακο, προκειμένου να παρακολουθήσω το 82^ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κωπηλασίας που φέτος κλήθηκε να το διοργανώσει η «Παμβώτιδα»!

            Φθάνοντας από νωρίς στις εξαιρετικές πλην όμως απολύτως εγκαταλελειμμένες κωπηλατικές εγκαταστάσεις του Εθνικού Αθλητικού Ναυτικού Κέντρου Ιωαννίνων, για να παρακολουθήσω την τελευταία φάση που περιελάμβανε τους τελικούς των αγωνισμάτων, τρία πράγματα μου δημιούργησαν την πρώτη εντύπωση, που είναι και το ήμισυ του παντός.

            Το πρώτο ήταν η απίστευτη εγκατάλειψη των κατά τα άλλα εξαιρετικών υποδομών που υπήρξαν άλλοτε το καμάρι των Γιαννιωτών φιλάθλων και όχι μόνο!

            Το δεύτερο ήταν η έκδηλη προσπάθεια που καταβλήθηκε από τους διοργανωτές, κατά κύριο λόγο από τον Ναυτικό Όμιλο Ιωαννίνων, προκειμένου να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα για να διεξαχθούν οι αγώνες με αξιοπρέπεια και να διασφαλισθεί η ασφάλεια των αθλητών και των φιλάθλων εντός και εκτός του στίβου.

            Και το τρίτο, ήταν η χαρά που έλαμπε στα πρόσωπα των αθλητών, το πάθος για τη νίκη και την κατάκτηση της ζωής, καθώς και η αφτιασίδωτη αισιοδοξία που μετέδιδαν στο κοινό και τους παράγοντες, οι αθλητές και οι προπονητές τους.

            Το υπόλοιπο ήμισυ του παντός, ήταν το αγωνιστικό μέρος εντός του υγρού στίβου και η οργάνωση της εξέδρας των θεατών και του χώρου απονομής των μεταλλίων στους αθλητές και τις αθλήτριες.

            Σε ότι αφορά στη λειτουργία του στίβου, στον συντονισμό των ενεργειών και στην ακριβή τήρηση του προγράμματος, η επιτυχία ήταν απόλυτη. Όχι επειδή το αντιλήφθηκαν με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο οι θεατές, αλλά κυρίως επειδή ομολογήθηκε από όλες τις αποστολές των ομάδων που φιλοξενήθηκαν, καθώς και από τους ειδικούς του αθλήματος, τους προπονητές και τους ανταποκριτές δημοσιογράφους.

            Σε ότι αφορά όμως στην οργάνωση της εξέδρας του κοινού και στην ενημέρωσή μας για την εξέλιξη των αγωνισμάτων, τα πράγματα παρουσιάστηκαν από μέτρια έως μη αποδεκτά. Και γίνομαι αμέσως πιο σαφής.

            Δεν υπήρχε ενημέρωση για το ποιο άθλημα βρισκόταν σε εξέλιξη, ποιες ομάδες πήραν θέση στην αφετηρία, ποιο πλήρωμα προηγείτο και άλλα σχετικά με το αγώνισμα. Αυτό δημιούργησε πολύ αρνητικά σχόλια, τα οποία θα μπορούσαν να αποφευχθούν με την χρήση μιας κινητής τηλεφωνικής συσκευής στον πύργο και άλλης μίας στην λέμβο των παρατηρητών – διαιτητών, που ακολουθούσαν τα πληρώματα! (Παλαιότερα χρησιμοποιούσαν ασυρμάτους που καμιά φορά τους έπεφταν και μέσα στην λίμνη)!  

Μάλιστα κάποιοι παρατήρησαν και σχολίασαν καυστικά, πως καθόλου δεν παρέλειψαν οι αρμόδιοι, να μας ενημερώνουν για το ποιος ήταν ο τάδε επίσημος ή ο δείνα εκπρόσωπος κάποιας αρχής που έκανε την απονομή των μεταλλίων. Πράγμα που σε τελική ανάλυση ενδιέφερε από ελάχιστα έως καθόλου τον κόσμο και τους συγγενείς των πρωταγωνιστών αθλητών, που λαχταρούσαν να ακούσουν τα ονόματα των παιδιών τους.    

            Η αποτελεσματική ενημέρωση και ο περισσότερος σεβασμός προς το φίλαθλο κοινό, είναι βέβαιο πως θα βοηθήσει στο μέλλον να αναθερμανθεί το ενδιαφέρον των φίλων της κωπηλασίας, που είναι πάρα πολλοί στην πόλη μας, και να γεμίσουν οι κερκίδες με φιλάθλους ώστε να μην δημιουργείται η εντύπωση πως τους αγώνες τους παρακολουθούν μόνο οι συγγενείς και φίλοι των αθλητών. Δηλαδή πως είναι μια οικογενειακή υπόθεση!

            Για την ουσία και την ιστορία κρίνεται σκόπιμο να αναφερθεί πως μετά την ολοκλήρωση και των 12 τελικών της Β΄φάσης για το 2016, πρωταθλητής αναδείχθηκε για μια ακόμη φορά ο ΝΟ Ιωαννίνων που στην βαθμολογία (αφορά τις κατηγορίες Α-Γ κάτω των 23, εφήβων-νεανίδων και παίδων-κορασίδων) συγκέντρωσε 193.5 βαθμούς έναντι 181.5 του ΝΟ Θεσσαλονίκης και 175 του ΟΕΑΝΑ Βόλου.           

            Αξίζουν: Πολλά και θερμά συγχαρητήρια στους νεαρούς αθλητές και αθλήτριες, στους προπονητές τους, στον Ναυτικό όμιλο Ιωαννίνων που έφερε σε πέρας με πολύ μεγάλη επιτυχία ένα εξαιρετικά σπουδαίο έργο ξεπερνώντας δύσκολα προβλήματα και παρακάμπτοντας παλιές πρακτικές και νοοτροπίες, βοηθούμενος ουσιαστικά από την Ελληνική Ομοσπονδία Κωπηλασίας, από εθελοντικά αθλητικά σωματεία ή ιδιώτες και φυσικά από τον Δήμο Ιωαννιτών. Η παρουσία του Δημάρχου καθ΄ όλη την διάρκεια των αγώνων απέσπασε ευμενέστατα σχόλια, όχι μόνο από τους παρευρισκόμενους Γιαννιώτες αλλά και από τις ξένες αποστολές!  

Γιάννης Β. Δεβελέγκας

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΜΙΑ ΑΡΙΣΤΕΥΣΑΣΑ !!!

H ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: 

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Λουκία, μπράβο σου που αρίστευσες στις πανελλήνιες εξετάσεις! Ποια είναι η συνταγή της επιτυχίας σου; Το πολύ διάβασμα φαντάζομαι; 
ΜΑΘΗΤΡΙΑ: Όχι καθόλου! Το αντίθετο θα έλεγα! Εγώ διάβασα το συνιθισμένο χωρις υπερβολές. Οι υπερβολές οδηγούν στο αντίθετο αποτέλεσμα! Το μυστικό είναι η καλή διαχείριση του χρόνου (Μέρα να είναι τώρα ή νύχτα; Πάλι τα μπέρδεψα!), η μεθοδική προετοιμασία (Μωρέ μου φύγανε τα μάτια) και η έξοδος με τις φίλες μου κάθε Σαββατικύριακο (Που να βρίσκεται άραγε εκείνη η Ευτέρπη από τα νήπια;) !!!
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ.: Τι θα συμβούλευες τα παιδιά που μας βλέπουν στην τηλεόραση και που θα δώσουν του χρόνου πανελλήνιες;
ΜΑΘΗΤΡΙΑ: Να αποβάλουν το άγχος (Γαμώτο δεν μου έχει μείνει νύχι) και να διαβάζουν λίγο, αλλά με σύστημα (Να θυμηθώ μετά να πάρω τις βιταμίνες μου) !!!
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μπράβο Λουκία, είσαι οργανωτική, μεθοδική, κοινωνική και φυσικά διάνοια ( Α να χαθείς βλαμμένο) !!!

j.b.d.

Παμβώτις: Η τα πάντα τρέφουσα!!!

Ο «Φορέας Διαχείρισης Λίμνης Παμβώτιδας», στα πλαίσια του εορτασμού της παγκόσμιας ημέρας περιβάλλοντος, πραγματοποίησε στην Ακρόπολη του Κάστρου των Ιωαννίνων εκδήλωση, με θέμα: «Η λίμνη μας μιλά… εσύ την ακούς;»!!!

Η εκδήλωση είχε στόχο αφενός να ευαισθητοποιήσει τα παιδιά σε περιβαλλοντικά ζητήματα και αφετέρου να τα ενημερώσει σχετικά με την εναπομείνασα στη λίμνη βιοποικιλότητα.

Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στον εν λόγω φορέα προστασίας της λίμνης για την πρόνοια που έδειξε, πραγματοποιώντας την εκδήλωση αυτή μακριά από τα μολυσμένα νερά (Φωτογραφία), εξασφαλίζοντας έτσι την υγεία των παιδιών!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος, που καθιερώθηκε το 1972, πέραν από την ενημέρωση του παγκόσμιου κοινού για τα περιβαλλοντολογικά προβλήματα, αποτελεί μια υπενθύμιση της ευθύνης που έχουμε απέναντι στις μελλοντικές γενιές για τη διατήρηση της φυσικής κληρονομιάς.

J.B.D.

Ο ΚΑΠΟΥΤΣΙΝΟ Η ΛΑΓΚΑΡΝΤ ΚΑΙ ΤΟ ΡΟΥΧΑΔΙΚΟ!

        Χθες το μεσημεράκι, πιάσαμε τραπεζάκι άκρη πεζοδρόμιο με ένα φίλο, σε μια κυριλέ καφετέρια με περατζάδα. Ο καιρός ήταν ζεστός κι έτσι βρήκαμε την ευκαιρία να κρεμάσουμε πάνω μας την εαρινή μας κολεξιόν, που ακριβοπληρώσαμε τις προάλλες με διακόσιες τόσες δόσεις , έτσι για να τραβήξουμε το βλέμμα. Είχαμε αμφότεροι ενισχυμένη τη διάθεση για σχόλια και κριτική, σε ότι σπαρταρούσε γύρω μας, κι έτσι το μάτι έπαιζε συνέχεια σαν τα παλλόμενα του Βέλγου.

         Κάποια στιγμή, εκεί που το φιλαράκι δίπλα μου πήγαινε να ρουφήξει την καρδούλα από το αφρόγαλα του περιποιημένου καπουτσίνου, πετάχτηκε σαν να τον τσίμπησαν οι μέλισσες!
 - Ωχ! Ωχ! Ωχ!
- Τι έγινε βρε Κώστα; Τον ρώτησα ανήσυχα.
- Τίποτα, μου απαντάει εκείνος. 
- Πως τίποτα βρε Κώστα, εσύ έγινες κάτασπρος σαν το στουπέτσι!
- Μα, τίποτα σου λέω. Να... εκείνη η ψηλή η ξερακιανή η γκόμενα που έρχεται κατά δω πέρα, μου φάνηκε σαν τη Λαγκάρντ!
- Ε! και; Μήπως σε βρήκανε στη λίστα της;
- Τι λες βρε Γιάννη, είπε και έκρυψε ασυναίσθητα την απόδειξη των καπουτσίνο κάτω απ΄ το μεταλλικό τασάκι, αν δει πως ακουμπήσαμε για δύο καφεδάκια επτά ολόκληρα ευρώ, θα διατάξει την κυβέρνηση να βάλει κι άλλους φόρους κι άντε μετά να ξεπληρώσουμε τις δόσεις στο ρουχάδικο!!!
Γ.Β.Δ.

ΜΙΑ Μ.Κ.Ο. ΓΙΑ ΤΑ... ΠΑΛΛΟΜΕΝΑ

            Τον Λουκά, τον συνάντησα για πρώτη φορά στο μεταπτυχιακό. Μάλιστα, για ένα φεγγάρι, έτυχε να συγκατοικήσουμε σε ένα ισόγειο δυάρι στου Ζωγράφου.

            Ένα από εκείνα τα πρωινά, μπήκε φουριόζος στο διαμέρισμα μετά από ξενύχτι, μάζεψε όσες σημειώσεις και επιστημονικά φυλλάδια περιφέρονταν σκονισμένα δεξιά  κι αριστερά, τα καταχώνιασε στα συρτάρια του μεταλλικού του γραφείου, τα κλείδωσε, και ύστερα πέταξε με αποφασιστικότητα το κλειδί σε κάτι θάμνους πίσω στον ακάλυπτο.

-            Τι κάνεις εκεί, τον ρώτησα, τρελάθηκες; Τον άλλο μήνα έχουμε εξετάσεις και τελειώνουμε!

-            Αυτό ακριβώς, μου απάντησε. Τελειώνουμε! Και ύστερα; Λεφτά δεν υπάρχουν κι εγώ δεν έχω γεννηθεί να κάνω τον υπάλληλο! Φεύγω για την Ασία αρχικά κι ύστερα βλέπουμε. Πάρε ότι ψηλά απομείνανε στις τσέπες μου για τα έξοδα του σπιτιού και σου υπόσχομαι πως θα έχεις σύντομα νέα μου!

            Όσο είχατε εσείς νέα από τον Λουκά, άλλο τόσο είχα κι εγώ. Μόνο κάποια στιγμή, ύστερα από χρόνια, έμαθα εντελώς τυχαία από έναν κοινό γνωστό, πως αφού περιπλανήθηκε για καιρό στα βάθη της Ασίας και στη Βόρειο Αφρική, επέστρεψε στην Ελλάδα και έκανε παλαβά λεφτά δημιουργώντας μια αλυσίδα ΜΚΟ!

            Ώσπου, πριν από λίγες μέρες ξαφνικά, χτύπησε το τηλέφωνό μου:

-            Έμαθα πως αυτή την περίοδο είσαι στα Γιάννενα και θα ήθελα να συναντηθούμε γιατί ετοιμάζω κάποιες δουλίτσες με τους μετανάστες που σας φέρνουνε, μου είπε. Και το έκλεισε. Ήταν ο Λουκάς!

            Την επομένη συναντηθήκαμε σε κεντρικό καφέ. Σχεδόν αγέραστος, όλος ενέργεια, τον αναγνώρισα αμέσως αν και κάλυπτε το κάτω μέρος του προσώπου του μία κατάμαυρη γενειάδα ισλαμικού τύπου, προφανώς βαμμένη. Κρατούσε στο χέρι του ένα χαρτί τσαλακωμένο, που μετά τα σχετικά, το ξεδίπλωσε πάνω στο τραπέζι και το σιδέρωσε με το ανάποδο της παλάμης του.

-          Τι είναι αυτή η λίστα; Τον ρώτησα.

-            Ένας κατάλογος με ΜΚΟ, μου είπε με ύφος συνωμοτικό και κοίταξε τριγύρω για να βεβαιωθεί πως δεν μας άκουγε κανένας!

-            Πρόσεξε τώρα, συνέχισε. Από τουρισμό στην Ήπειρο δεν έχετε κάνει προκοπή. Πανηγυρίζατε πέρυσι για τριακόσιες πενήντα χιλιάδες αφίξεις στο αεροδρόμιο του Ακτίου για όλο το χρόνο, όταν στο αντίστοιχο του Ηρακλείου Κρήτης, το νούμερο αυτό το πιάνουνε σε μια βδομάδα του Ιούλη. Επίσης είσαστε περιοχή αραιοκατοικημένη και οι ντόπιοι εδώ καθόλου απαιτητικοί. Ποτέ δεν διεκδικήσατε με πείσμα, ούτε σιδηρόδρομο, ούτε φυσικό αέριο, ούτε αεροδρόμιο στα Γιάννενα, ούτε φροντίσατε τη λίμνη σας που έχει καταντήσει βούρκος. Και τώρα τελευταία μάλιστα, σας πέφτουνε και τα γεφύρια! Όσο για το λιμάνι της Ηγουμενίτσας; Αυτό θα έπρεπε να είχε αναβαθμιστεί αμέσως μόλις έπεσε ο κομουνισμός, όπως το κάνανε οι Ιταλιάνοι στην Τεργέστη.  Εδώ που τα λέμε, και την Εγνατία και τη γέφυρα στο Ρίο που σας έφτιαξαν με είκοσι τόσα χρόνια καθυστέρηση, χάρη σας κάνανε.

-            Έ και λοιπόν; του λέω κάπως ενοχλημένος. Τι θες να πεις;

-            Προβλέπω φίλε μου πως, σε αντίθεση με άλλες περιοχές της Ελλάδας, εσείς έτσι που πάτε θα γεμίσετε με μετανάστες κι έτσι ήρθα εδώ, όπως και άλλοι, για να κάνω μπίζνες. Να σκεφτείς ότι με μερικές μόνο ΜΚΟ που έστησα πριν μια δεκαετία, τσίμπησα τέσσερα εκατομμύρια ευρώπουλα. Έχω μεγάλη προϋπηρεσία. Ιδού και μία λίστα με δικές μου ΜΚΟ που έχω βάλει στα σκαριά!

ΜΚΟ: «Για την κατάργηση της αριστείας», «Για ανοιχτά σύνορα», «Για την αναθεώρηση της ελληνικής Ιστορίας», «Για την κατάργηση του σταυρού απ΄ την ελληνική σημαία», «Για κατάργηση των εθνικών εορτών», «Για μετονομασία των Χριστουγέννων σε Γιορτή του Φωτός», «Για την εμπέδωση της Βελγικής κουλτούρας», « Για μια χαρούμενη gay parade», «Για ταχύρυθμη εκμάθηση της αραβικής γλώσσας», «Για την επαναλειτουργία παλαιών και την κατασκευή νέου τεμένους», «Για το εγκόλπιο του αυτομαστιγώματος», «Για την πάλη ενάντια στην καταπίεση των μουσουλμάνων γυναικών» κ.α.

-          Λουκά σταμάτα απελπίστηκα!

-          Πρέπει να με ακούσεις και να με βοηθήσεις, με το …αζημίωτο φυσικά. Θέλω να βρω εδώ συμπαραστάτες κι έμαθα πως εσύ γνωρίζεις κόσμο! Έχω σπουδαία σχέδια για την Ελλάδα!

-            Η Ελλάδα δεν αντέχει άλλα τέτοια σχέδια Λουκά μου, μπούχτισε. Το μόνο που της έχει απομείνει είναι χρέη. Γι  αυτό λοιπόν, αν θες να βοηθήσεις την Ελλάδα και τους Έλληνες, κάνε μια νέα ΜΚΟ για τα παλλόμενα τα χρέη! Μήπως και μαραθούνε τα παλλόμενα τα χρέη Λουκά μου! Μήπως και μαραθούνε τα … παλλόμενα!

Γιάννης Β. Δεβελέγκας

ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΔΩΜΑΤΙΟΥ «ΤΣΑΚΑΛΩΦ»

Την περασμένη Κυριακή 20 Μαρτίου 2016, διοργανώθηκε στην αίθουσα συναυλιών του πνευματικού κέντρου «Τσακάλωφ» μια μουσική συνάντηση υψηλού επιπέδου, ανάμεσα στους καθηγητές και τους σπουδαστές της Τάξης Μουσικής Δωματίου του Ηπειρωτικού Ωδείου και με την γενική επιμέλεια της διευθύντριας του Ωδείου, σολίστ Σούλη Δανάης. Το πρόγραμμα περιελάμβανε έργα του Wolfgang Amadeus Mozart, επ΄ ευκαιρία της επετείου των διακοσίων εξήντα χρόνων από τη γέννηση του μεγάλου αυτού συνθέτη.

Ανά δύο τα μουσικά όργανα, κάτω από την αξιοθαύμαστη δεξιοτεχνία των καλλιτεχνών, δημιούργησαν έντονη την αίσθηση στο απαιτητικό ακροατήριο πως συνομιλούσαν μεταξύ τους.

            Κατ΄ αυτόν τον τρόπο, επιβεβαιώθηκε και το μήνυμα που έστειλε στην αρχή του προγράμματος η πρόεδρος του Πνευματικού Κέντρου «Τσακάλωφ», κα Ασπασία Ζέρβα. Ότι δηλαδή: Ο κόσμος χάριν της μουσικής μπορεί και πρέπει να γίνει καλύτερος. Καθότι η μουσική είναι η παγκόσμια γλώσσα που φέρνει τους ανθρώπους κοντά και τους διευκολύνει να μιλάνε μεταξύ τους. Τους φανερώνει την μέθοδο και τον δρόμο προς την επικοινωνία που τόσο πολύ τη στερείται ο σύγχρονος άνθρωπος ακόμη και μέσα στους κόλπους της οικογένειας, μα και στους χώρους εργασίας. 

Ανάμεσα στο ακροατήριο ήταν και ένα μικρό γκρουπ φιλόμουσων Αθηναίων περιηγητών, οι οποίοι μετά το τέλος της εκδήλωσης δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τον ενθουσιασμό τους, εκφράζοντας επιπλέον την έκπληξή τους, που συνάντησαν σε μια μικρή επαρχιακή πόλη όπως τα Ιωάννινα, ένα τόσο υψηλό καλλιτεχνικό επίπεδο που κυριολεκτικά τους συγκλόνισε.   

Γ.Β.Δ.

ΦΑΚΕΛΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ 2021

            Διαβάζοντας κανείς, καλοπροαίρετα, τον φάκελο της πρότασης - υποψηφιότητας των Ιωαννίνων ως πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης 2021, εύκολα διαπιστώνει ότι θα ήταν σχεδόν απίθανο να διεκδικήσει η πόλη μας με αξιώσεις, την είσοδό της στην επόμενη φάση αξιολόγησης.

Χωρίς υποδομές, χωρίς ουσιαστική πολιτιστική στρατηγική, χωρίς προγραμματισμένα νέα έργα (Νταμάρι Καστρίτσας και Εβραϊκό μουσείο, μόνο) και με πρόγραμμα καλλιτεχνικό που ελάχιστα θα ενδιέφερε έναν Ευρωπαίο πολίτη, η πρόταση ήταν ιδιαίτερα ασθενής. Δεν ξέρω τι περιελάμβαναν οι προτάσεις των άλλων πόλεων αλλά η δική μας πρόταση ήταν, επιεικώς, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο.

Και αναρωτιέμαι: Πριν ληφθεί η απόφαση για συμμετοχή στην διαδικασία, δεν έγινε κάποια διερεύνηση των δυνατοτήτων της πόλεως και των τοπικών πολιτιστικών φορέων, σε σχέση με το ερωτηματολόγιο της αξιολόγησης που θα έπρεπε να απαντηθεί; Δεν είναι δυνατόν στον τομέα ύπαρξης μακροπρόθεσμης στρατηγικής, να προβάλλονται, η βιώσιμη κινητικότητα, η διαμόρφωση συμπαγούς πόλης,  και οι πολεοδομικές και συγκοινωνιακές παρεμβάσεις στην πόλη και στην παραλίμνια ζώνη και άλλες παρόμοιες αοριστολογίες που αφενός ελάχιστα ισχυροποιούν την πρόταση και αφετέρου δίνουν της εντύπωση πως δεν υπάρχει ίχνος πολιτιστικής στρατηγικής.

Στο ερώτημα της αξιολόγησης: Πώς συμμετείχε ο τοπικός πληθυσμός και οι τοπικοί φορείς στην προετοιμασία της αίτησης; Επ΄ ουδενί θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ικανοποιητική η απάντηση που δόθηκε. Ότι δηλαδή είχαμε 2000 επισκέψεις στον σχετικό ιστότοπο της πρότασης μέσω της google!!! Διότι, κατ΄ αυτόν τον τρόπο καταδείχθηκε στους αξιολογητές, η παντελής έλλειψη συνεργασίας μεταξύ των αρμοδίων, των πολιτιστικών φορέων και της κοινωνίας των πολιτών. Πράξη ιδιαίτερα αρνητική.   

Το αν η ύπαρξη του μουσείου των κέρινων ομοιωμάτων του κ Βρέλη θα έπρεπε να τύχει περισσότερης προβολής ή όχι, θα μπορούσε κάποιος να ισχυρισθεί ότι είναι θέμα αντίληψης του συντάκτη της αίτησης. Όμως, το αστρονομικό κόστος του εγχειρήματος που ξεπερνά τα 37 εκατομμύρια ευρώ, δεν είναι δυνατόν να υποστηρίζεται ότι θα καλυφθεί στο μεγαλύτερο μέρος του από ιδιώτες χορηγούς ή ότι είκοσι περίπου εκατομμύρια θα μπορούσαν να συγκεντρωθούν με ομόλογο πληρωτέο σε είδος, και ο ισχυρισμός αυτός να εκλαμβάνεται ως σοβαρός!  

Γ.Β.Δ.

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ, ΕΝΑ ΠΡΩΙΝΟ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ...

Με αφορμή, ένα πρωινό τηλεφώνημα....
Ναί, ναί, ναί, τό ξέρω, έχεις χίλιους λόγους να είσαι στενοχωρημένος/η, με χίλια προβλήματα και χίλιες δυσκολίες. Αλλά, τώρα, επειδή, δεν είσαι φίδι, σταμάτα να "σέρνεσαι".... Σήκω και πολέμα.... Σε εκνευρίζω.... Ω! Ναι! Το ξέρω.... Αυτός ο δρόμος πού ακολουθείς είναι ο εύκολος.... Ο δρόμος τής παραίτησης είναι το ευκολάκι, χαρά μου. Σήκω, μάζεψε τα σπασμένα κομμάτια σου, την αξιοπρέπειά σου και μπες στο ρινγκ πού λέγεται ζωή.... Ξέχνα τη λεξούλα παραιτούμαι... Δεν είναι για ΣΕΝΑ....Μόνο το ΜΑΧΟΜΑΙ....Η ρημάδα η ζωή έχει τα δίπολά της: Χαρά-πίκρα, φτώχεια-πλούτος, υγεία-αρρώστια-, αλήθεια-ψέμα, δικαιοσύνη-αδικία. Έτσι είναι η ζωή.... Τέλος οι μιζέριες και οι γκρίνιες... Θυμήσου δυο φρασούλες: ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ, και το ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ. Τα δάκρυα και οι κλάψες, ΤΕΛΟΣ. Και μην ακούσω τη λέξη-κλειδί (sic) δεν έχω άλλες αντοχές, γιατί ούτε και φαντάζεσαι πόσες αντοχές έχεις χαρά μου..... Μακάρι να ΜΗΝ σού δώσει ο Θεός τόσα ώστε να δοκιμάσει τα όριά σου.... Δε σε πάμε για πρωταθλητισμό, αλλά αυτό πού ΑΠΑΙΤΩ, είναι να σηκωθείς στα πόδια σου και να κάνεις το πρώτο βήμα.... Θα είμαι ΔΙΠΛΑ σου, όπως ΠΑΝΤΑ.... Δώσε τη μάχη σου και ΜΗΝ παραδίνεσαι... Κοίτα, ΔΕΝ ζούμε για τούς άλλους.... ΜΑΘΕ ΤΟ ΚΑΛΑ....Δώσε μάχη για όλα αυτά πού σε τσάκισαν, για όλους τούς φίλους πού αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, πολέμα τα σκοτάδια τού μυαλού σου και μην ξανακούσω δεν θέλω να ζήσω άλλο, ή τί νόημα έχει ή ζωή... Η ζωή έχει ένα υπέροχο νόημα πού λέγεται αύριο. Πάρε θέση στο στίβο τής ζωής και πολέμα...Κάν΄ το τώρα, γιατί σε λίγο θα πέσω κι εγώ... Και τότε.... Άστα να πάνε...

Μυρτάλη

ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ...ΓΕΦΥΡΙ ΠΛΑΚΑΣ...ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ.

Κυριακή 1^η Φλεβάρη 2015 ένα χρόνο πριν, λίγο μετά τις 9 το πρωί. Μετά από τις καταρρακτώδεις βροχές του Γενάρη ο ανταριασμένος Άραχθος καταπίνει το γεφύρι της Πλάκας. Όρθιες απόμειναν μόνο οι δυο άκρες του, και στο βυθό του ποταμιού μεγάλοι πέτρινοι όγκοι του. Σημείο αναφοράς το γεφύρι με ιστορία και πολιτισμό. Μεγάλης ιστορικής σημασίας τα γεγονότα που σηματοδότησαν την  περιοχή. Το γεφύρι ήταν το σύνορο ανάμεσα στη μάνα Ελλάδα και στην Τουρκοκρατούμενη Ήπειρο. Ένα μικρό πέτρινο οικοδόμημα που τώρα έχει μετατραπεί σε καφενείο ήταν το Παλιό Τελωνείο, μέχρι το 1912. Κατά τη Γερμανική Κατοχή, έγιναν προσπάθειες να ανατινάξουν τη γέφυρα και στις 29 του Φλεβάρη του 44 έγινε η Ιστορική Συνδιάσκεψη και η Συμφωνία της Πλάκας μεταξύ των τριών αντιστασιακών οργανώσεων (ΕΛΑΣ, ΕΔΕΣ και ΕΚΚΑ), της εξόριστης Ελληνικής Κυβέρνησης και του Συμμαχικού Στρατηγείου της Μέσης Ανατολής που όρισε τον Άραχθο σύνορο ανάμεσα στις περιοχές που ελέγχει ο ΕΛΑΣ και ο ΕΔΕΣ.

Κοινή πεποίθηση όλων ότι το γεφύρι, δεν γκρεμίστηκε από μια καταρρακτώδη βροχή, αλλά από την αδιαφορία και την έλλειψη συντήρησης ενώ κάτοικοι και διάφοροι σύλλογοι της περιοχής, περισσότερο από 10 χρόνια έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου. Καθυστερήσεις, αναβολές στη συντήρηση, παρεμβάσεις που έμειναν στα χαρτιά… Όταν μαθεύτηκε η είδηση της κατάρρευσης η συγκίνηση ήταν μεγάλη. Απλοί πολίτες, Ηπειρώτες ή μη, αλλά και ο πρωθυπουργός, με καταγωγή από την περιοχή, έδειξαν τη αταλάντευτη επιθυμία τους να αναστηλωθεί το γεφύρι και να ξανααγναντεύει τους αιώνες. «Το γεφύρι να ξαναγίνει. Είναι ένα στοίχημα για τη χώρα και την πολιτιστική κληρονομιά μας»

23 Ιουλίου 2015 Στη Μεγάλη αίθουσα της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας  Ελλάδας, 26 καθηγητές και 40 διδάκτορες του Εθνικού Μετσοβείου Πολυτεχνείου-45 μάστοροι κι 60 μαθητάδες-, ενώνουν τις δυνάμεις τους και την άρτια επαγγελματική τους κατάρτιση για να ξαναστηθεί ολόρθο το γεφύρι της Πλάκας.  Όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς, έδωσαν δυναμικό παρών για να ακούσουν όσα ενδιαφέροντα είχαν να καταθέσουν οι καθηγητές του ΕΜΠ. Πρωταγωνιστικός ο ρόλος του Μανόλη Κορρέ, του Καθηγητή της Αρχιτεκτονικής που ήταν η Ψυχή της Αναστήλωσης του Παρθενώνα, που μαζί με το Δημήτρη Καλιαμπάκο έχουν αναλάβει  την Αναστήλωση του Γεφυριού. Σκοπός όλων των εμπλεκομένων σύμφωνα με όσα ειπώθηκαν, είναι η αναστήλωση του αυθεντικού γεφυριού και όχι η δημιουργία κάποιας άλλης κατασκευής που να του μοιάζει.

Η ομιλία του Δημάρχου Βορείων Τζουμέρκων Γιάννη Σεντελέ για την πορεία των εργασιών, δίνει το στίγμα. Ως το τέλος Απριλίου 2016, προβλέπεται να έχει ολοκληρωθεί η γεωτεχνική μελέτη ώστε το Μάϊο να ξεκινήσουν οι εργασίες υποστήριξης των βάθρων και να συνεχιστεί η αναστήλωση. Όμως επειδή, δεῖ δὲ χρημάτων, καὶ ἄνευ τούτων οὐδὲν ἔστι γενέσθαι τῶν δεόντων, όπως είχε πει ο μεγάλος Δημοσθένης στον Ολυνθιακό του, βασική προϋπόθεση είναι οι χρηματοδοτήσεις. Ναι μεν, υπάρχουν χορηγοί αλλά δυστυχώς, δεν έχουν καθορίσει το ποσό της οικονομικής βοήθειας. Οι φορείς στα Τζουμέρκα, περιμένουν ώστε το κράτος, να παίξει ρόλο εγγυητή και να υποστηρίξει την αναστήλωση.  Η εταιρεία «Μύλοι Λούλης», έχει εκφράσει την επιθυμία να χρηματοδοτήσει την αναστήλωση, και η ΤΕΡΝΑ, προσέφερε τα μηχανήματα για τις προκαταρτικές εργασίες. Ενδιαφέρον έχουν εκφράσει και οι Έλληνες του εξωτερικού να συνδράμουν με όλα τα μέσα. Το κόστος της αναστήλωσης εκτιμάται στα 2.000.000-2.500.000 ευρώ, οικονομικό βάρος που δεν είναι εφικτό να σηκώσει η Περιφέρεια Ηπείρου.  Υπάρχουν όμως και κάποιες άλλες εκτιμήσεις που θεωρούν ότι το κόστος δεν θα είναι τόσο μεγάλο. Όμως, από το Υπουργείο Πολιτισμού, δεν έχει διευκρινιστεί, ότι το έργο θα προχωρήσει ανεξαρτήτως των προβλημάτων που ίσως προκύψουν και δυστυχώς, δεν υπάρχει κάποια δικλείδα ασφαλείας, όσον αφορά τη χρηματοδότηση.

Το 2016 είναι κρίσιμη χρονιά. Η τοπική κοινωνία, θα περάσει ίσως τις πιο σημαντικές εξετάσεις. Αν η συγκίνηση και η έμπνευση έχουν ημερομηνία λήξης, και θα γίνονται μνημόσυνα και ευχολόγια,  ή θα σηκώσουν τα μανίκια και θα εργαστούν όλοι μαζί –και μαζί με αυτούς όλη η Ελλάδα- για να ξαναστηθεί ολόρθο και περήφανο, το μοναδικό μονότοξο γεφύρι των Βαλκανίων, το γεφύρι της καρδιάς μας…. Καιρός να ξυπνήσουμε, να αφουγκραστούμε την αγωνία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, να θυμηθούμε και πιο πολύ απ’ όλα να αναλογιστούμε τι θα παραδώσουμε στις γενιές που έρχονται και να μην επιβεβαιώσουμε τις «Κασσάνδρες» που θέλουν το Ιστορικό Μνημείο των Τζουμέρκων να παραμένει βυθισμένο και ανήμπορο στα θολά γρανάζια του Ελλαδικού κράτους  της μιζέριας και της γραφειοκρατίας.

Από Μυρτάλη