Τον Λουκά, τον συνάντησα για πρώτη φορά στο μεταπτυχιακό. Μάλιστα, για ένα φεγγάρι, έτυχε να συγκατοικήσουμε σε ένα ισόγειο δυάρι στου Ζωγράφου.
Ένα από εκείνα τα πρωινά, μπήκε φουριόζος στο διαμέρισμα μετά από ξενύχτι, μάζεψε όσες σημειώσεις και επιστημονικά φυλλάδια περιφέρονταν σκονισμένα δεξιά κι αριστερά, τα καταχώνιασε στα συρτάρια του μεταλλικού του γραφείου, τα κλείδωσε, και ύστερα πέταξε με αποφασιστικότητα το κλειδί σε κάτι θάμνους πίσω στον ακάλυπτο.
- Τι κάνεις εκεί, τον ρώτησα, τρελάθηκες; Τον άλλο μήνα έχουμε εξετάσεις και τελειώνουμε!
- Αυτό ακριβώς, μου απάντησε. Τελειώνουμε! Και ύστερα; Λεφτά δεν υπάρχουν κι εγώ δεν έχω γεννηθεί να κάνω τον υπάλληλο! Φεύγω για την Ασία αρχικά κι ύστερα βλέπουμε. Πάρε ότι ψηλά απομείνανε στις τσέπες μου για τα έξοδα του σπιτιού και σου υπόσχομαι πως θα έχεις σύντομα νέα μου!
Όσο είχατε εσείς νέα από τον Λουκά, άλλο τόσο είχα κι εγώ. Μόνο κάποια στιγμή, ύστερα από χρόνια, έμαθα εντελώς τυχαία από έναν κοινό γνωστό, πως αφού περιπλανήθηκε για καιρό στα βάθη της Ασίας και στη Βόρειο Αφρική, επέστρεψε στην Ελλάδα και έκανε παλαβά λεφτά δημιουργώντας μια αλυσίδα ΜΚΟ!
Ώσπου, πριν από λίγες μέρες ξαφνικά, χτύπησε το τηλέφωνό μου:
- Έμαθα πως αυτή την περίοδο είσαι στα Γιάννενα και θα ήθελα να συναντηθούμε γιατί ετοιμάζω κάποιες δουλίτσες με τους μετανάστες που σας φέρνουνε, μου είπε. Και το έκλεισε. Ήταν ο Λουκάς!
Την επομένη συναντηθήκαμε σε κεντρικό καφέ. Σχεδόν αγέραστος, όλος ενέργεια, τον αναγνώρισα αμέσως αν και κάλυπτε το κάτω μέρος του προσώπου του μία κατάμαυρη γενειάδα ισλαμικού τύπου, προφανώς βαμμένη. Κρατούσε στο χέρι του ένα χαρτί τσαλακωμένο, που μετά τα σχετικά, το ξεδίπλωσε πάνω στο τραπέζι και το σιδέρωσε με το ανάποδο της παλάμης του.
- Τι είναι αυτή η λίστα; Τον ρώτησα.
- Ένας κατάλογος με ΜΚΟ, μου είπε με ύφος συνωμοτικό και κοίταξε τριγύρω για να βεβαιωθεί πως δεν μας άκουγε κανένας!
- Πρόσεξε τώρα, συνέχισε. Από τουρισμό στην Ήπειρο δεν έχετε κάνει προκοπή. Πανηγυρίζατε πέρυσι για τριακόσιες πενήντα χιλιάδες αφίξεις στο αεροδρόμιο του Ακτίου για όλο το χρόνο, όταν στο αντίστοιχο του Ηρακλείου Κρήτης, το νούμερο αυτό το πιάνουνε σε μια βδομάδα του Ιούλη. Επίσης είσαστε περιοχή αραιοκατοικημένη και οι ντόπιοι εδώ καθόλου απαιτητικοί. Ποτέ δεν διεκδικήσατε με πείσμα, ούτε σιδηρόδρομο, ούτε φυσικό αέριο, ούτε αεροδρόμιο στα Γιάννενα, ούτε φροντίσατε τη λίμνη σας που έχει καταντήσει βούρκος. Και τώρα τελευταία μάλιστα, σας πέφτουνε και τα γεφύρια! Όσο για το λιμάνι της Ηγουμενίτσας; Αυτό θα έπρεπε να είχε αναβαθμιστεί αμέσως μόλις έπεσε ο κομουνισμός, όπως το κάνανε οι Ιταλιάνοι στην Τεργέστη. Εδώ που τα λέμε, και την Εγνατία και τη γέφυρα στο Ρίο που σας έφτιαξαν με είκοσι τόσα χρόνια καθυστέρηση, χάρη σας κάνανε.
- Έ και λοιπόν; του λέω κάπως ενοχλημένος. Τι θες να πεις;
- Προβλέπω φίλε μου πως, σε αντίθεση με άλλες περιοχές της Ελλάδας, εσείς έτσι που πάτε θα γεμίσετε με μετανάστες κι έτσι ήρθα εδώ, όπως και άλλοι, για να κάνω μπίζνες. Να σκεφτείς ότι με μερικές μόνο ΜΚΟ που έστησα πριν μια δεκαετία, τσίμπησα τέσσερα εκατομμύρια ευρώπουλα. Έχω μεγάλη προϋπηρεσία. Ιδού και μία λίστα με δικές μου ΜΚΟ που έχω βάλει στα σκαριά!
ΜΚΟ: «Για την κατάργηση της αριστείας», «Για ανοιχτά σύνορα», «Για την αναθεώρηση της ελληνικής Ιστορίας», «Για την κατάργηση του σταυρού απ΄ την ελληνική σημαία», «Για κατάργηση των εθνικών εορτών», «Για μετονομασία των Χριστουγέννων σε Γιορτή του Φωτός», «Για την εμπέδωση της Βελγικής κουλτούρας», « Για μια χαρούμενη gay parade», «Για ταχύρυθμη εκμάθηση της αραβικής γλώσσας», «Για την επαναλειτουργία παλαιών και την κατασκευή νέου τεμένους», «Για το εγκόλπιο του αυτομαστιγώματος», «Για την πάλη ενάντια στην καταπίεση των μουσουλμάνων γυναικών» κ.α.
- Λουκά σταμάτα απελπίστηκα!
- Πρέπει να με ακούσεις και να με βοηθήσεις, με το …αζημίωτο φυσικά. Θέλω να βρω εδώ συμπαραστάτες κι έμαθα πως εσύ γνωρίζεις κόσμο! Έχω σπουδαία σχέδια για την Ελλάδα!
- Η Ελλάδα δεν αντέχει άλλα τέτοια σχέδια Λουκά μου, μπούχτισε. Το μόνο που της έχει απομείνει είναι χρέη. Γι αυτό λοιπόν, αν θες να βοηθήσεις την Ελλάδα και τους Έλληνες, κάνε μια νέα ΜΚΟ για τα παλλόμενα τα χρέη! Μήπως και μαραθούνε τα παλλόμενα τα χρέη Λουκά μου! Μήπως και μαραθούνε τα … παλλόμενα!
Γιάννης Β. Δεβελέγκας
Χθες το μεσημεράκι, πιάσαμε τραπεζάκι άκρη πεζοδρόμιο με ένα φίλο, σε μια κυριλέ καφετέρια με περατζάδα. Ο καιρός ήταν ζεστός κι έτσι βρήκαμε την ευκαιρία να κρεμάσουμε πάνω μας την εαρινή μας κολεξιόν, που ακριβοπληρώσαμε τις προάλλες με διακόσιες τόσες δόσεις , έτσι για να τραβήξουμε το βλέμμα. Είχαμε αμφότεροι ενισχυμένη τη διάθεση για σχόλια και κριτική, σε ότι σπαρταρούσε γύρω μας, κι έτσι το μάτι έπαιζε συνέχεια σαν τα παλλόμενα του Βέλγου.
