ΔΕΝ ΕΙΝ’ ΚΑΚΟ...

 

            Με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, πληροφορηθήκαμε μέσα σε τόσα άλλα, ότι  στην επικράτεια Δήμου που βρίσκεται πλησίον των Ιωαννίνων, δυστυχώς, εγγράφηκαν και φοιτούν μόνο σαράντα επτά παιδιά. Στις ακριτικές μάλιστα περιοχές το πρόβλημα είναι οξύτερο αφού επιστρατεύονται παιδάκια από «δομές» και από γύρω χωριά, προκειμένου να λειτουργήσει με τα χίλια ζόρια ένα διθέσιο Δημοτικό Σχολείο.  

Ένας διορισμένος εκπαιδευτικός, ακούστηκε να λέει:  «Λιγότερα παιδιά, καλύτερο μάθημα»…  Δεν είν’ κακό!

            Η κατάσταση ωστόσο από τη Σαγιάδα και κατά μήκος των συνόρων, είναι τραγική. Η αδιαφορία της πολιτείας απέναντι στο δημογραφικό πρόβλημα και η εγκατάλειψη αυτών των τόσο κρίσιμων για την εθνική μας ασφάλεια περιοχών δεν μπορεί παρά να χαρακτηρισθούν με τον επιεικέστερο όρο, ως εγκληματικές. Ο τόπος χρειάζεται ανάπτυξη που θα προσελκύσει το απαραίτητο ανθρώπινο δυναμικό.

 Κρίνεται ως επιτακτική η ανάγκη για άμεση εκμετάλλευση της ιδιαιτερότητας που παρουσιάζει τόσο η πανίδα όσο και η χλωρίδα του τόπου, για αξιοποίηση των παγκοσμίως σπάνιων ιαματικών πηγών και για την ενθάρρυνση της εξόρυξης των ενεργειακών πόρων και κοιτασμάτων που υπάρχουν, με την προυπόθεση ότι εφαρμόζεται αυστηρά η τήρηση των περιβαλλοντικών παραμέτρων, όπως γίνεται για παράδειγμα στη Νορβηγία και όπως το επιβάλλει η ευρωπαϊκή νομοθεσία.

            Ωστόσο, στην περίοδο των σοσιαλιστικών επιδοματικών επιλογών που ζούμε, που δυστυχώς αποδομούν κάθε παραγωγική και αναπτυξιακή προσπάθεια, που επιφέρουν τρομακτικό πλήγμα στην παιδεία και στον πολιτισμό, που θέτουν εν τέλει σε κίνδυνο τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και την εθνική μας κυριαρχία - όση ακόμη μας έχει απομείνει-, φαίνεται πως δεν υπάρχουν διαθέσιμα κονδύλια για την ενίσχυση των ακριτικών μας  περιοχών. Ούτε υπάρχει πρόθεση να ενισχυθούν με κάποιο άλλο τρόπο αυτές οι περιοχές, αφού, τα εγκατεστημένα συμφέροντα του κέντρου, εμποδίζουν λυσσαλέα όποιες επενδύσεις θα περιόριζαν τα δικά τους κέρδη από συναφείς δραστηριότητες. Στην καλύτερη περίπτωση κωλυσιεργούν, έως ότου προσαρμοστούν και προετοιμαστούν κατάλληλα, ώστε να εξασφαλίσουν μελλοντικά για τις επιχειρήσεις τους, όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μερίδιο μπορούν από τα προσδοκώμενα κέρδη.       

            Ένας εθνικός μας «πετρελαιάς», συμφώνησε με έναν ντόπιο «οικολόγο» μεταξύ τυρού και αχλαδιού: «Τι να την κάνει την ανάπτυξη αυτός ο ευλογημένος τόπος; Εδώ χαίρεσαι βρε παιδάκι μου  να αναπνέεις καθαρό αέρα του βουνού! Ζεις σαν άνθρωπος»… Δεν είν’ κακό! 

            Συχνά κατηγορούμε, και καλά κάνουμε, τη γειτονική μας χώρα πως έχει εγκαταλείψει χωρίς επενδύσεις τη Βόρειο Ήπειρο (Γεωγραφικός προσδιορισμός. Όπως λέμε για παράδειγμα Βόρεια Μακεδονία), αλλά εφησυχάζουμε και δεν λέμε κουβέντα για την απόλυτη εγκατάλειψη της από τη δική μας πλευρά, παραμεθόριας ζώνης. Της Ηπείρου μας δηλαδή, που είναι διαχρονικά η φτωχότερη περιοχής της ΕΕ. Της Ηπείρου μας, που δεν έχει σιδηρόδρομο, αξιόλογο αεροδρόμιο, δίκτυο φυσικού αερίου κ.λ.π. Της Ηπείρου μας, που πληγώθηκε ανεπανόρθωτα οικονομικά και πλήρωσε τεράστιο φόρο αίματος μέχρι να δει (τελευταία στην Ελλάδα) αξιοπρεπές σύγχρονο οδικό δίκτυο. Έστω κι αν αυτό μέχρι στιγμής είναι κουτσουρεμένο και ανεπαρκές προς την Πρέβεζα και την Κακαβιά.  

            Ένας Ηπειρώτης υπογράμμισε πρόσφατα σε Έλληνα υπουργό μεταφορών, πως, αφενός όταν ολοκληρωθεί ο «Μπλε Διάδρομος» στην Αλβανία που προχωρά με γρήγορους ρυθμούς, τότε η οδική σύνδεση Ιωαννίνων Κακαβιάς (Είσοδος στην ελληνική επικράτεια) θα μοιάζει με στενοσόκακο και αφετέρου πως ο παράλληλος σχεδιασμός του διευρωπαϊκού σιδηροδρομικού δικτύου, αφήνει τη λεβετογέννα Ήπειρο εκτός, καθώς οδεύει προς την Κρυσταλλοπηγή χωρίς να διακλαδώνεται προς Ιωάννινα – Πάτρα - Καλαμάτα.

Και ο υπουργός απάντησε: «Οι Αλβανοί έχουνε όραμα»… Δεν είν’ κακό!  

Τα τριάντα δύο δις ευρώ που προορίζονται για την Ελλάδα από το ταμείο ανάκαμψης και ανθεκτικότητας της ΕΕ, δεν θα έλεγε κανείς ότι είναι και λίγα! Μέχρι και ημερομηνία διεξαγωγής εκλογών είναι σε θέση να ορίσουν! Τριάντα δύο δις που προορίζονται θεωρητικά να πάνε στην πράσινη μετάβαση, στην ψηφιακή μετάβαση, στην κοινωνική συνοχή και στον μετασχηματισμό της οικονομίας.

Ένας ισχυρός επιχειρηματίας πρότεινε: Κάποια στιγμή θα πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα στην τρίτη ηλικία, στα «περήφανα γηρατειά». Την ιδέα να χτίσουμε πράσινα γηροκομία στα ακριτικά χωρία μας, στο πλαίσιο την πράσινης μετάβασης, την βλέπω πολύ θετικά. Προσφέρομαι μάλιστα… εθελοντικά να βοηθήσω πάνω σε αυτόν τον τομέα.

Και οι κυβερνητικοί παράγοντες συμφώνησαν: «Όσα γερόντια κι αν αποδημήσουν εις Κύριον, όλο και κάποιοι λογικά θα απομείνουν! Και αυτούς έχουμε χρέος να τους φροντίσουμε».… Δεν είν’ κακό!

Γιάννης Β. Δεβελέγκας

Υ.Γ.: Αυτά τα κείμενα, ξέρω πως δεν ακούγονται ευχάριστα από τους ιθύνοντες. Όμως, πες πες, ίσως ιδρώσει κάποιου το αφτί… Δεν είν’ κακό!