Με αφορμή, ένα πρωινό τηλεφώνημα....
Ναί, ναί, ναί, τό ξέρω, έχεις χίλιους λόγους να είσαι στενοχωρημένος/η, με χίλια προβλήματα και χίλιες δυσκολίες. Αλλά, τώρα, επειδή, δεν είσαι φίδι, σταμάτα να "σέρνεσαι".... Σήκω και πολέμα.... Σε εκνευρίζω.... Ω! Ναι! Το ξέρω.... Αυτός ο δρόμος πού ακολουθείς είναι ο εύκολος.... Ο δρόμος τής παραίτησης είναι το ευκολάκι, χαρά μου. Σήκω, μάζεψε τα σπασμένα κομμάτια σου, την αξιοπρέπειά σου και μπες στο ρινγκ πού λέγεται ζωή.... Ξέχνα τη λεξούλα παραιτούμαι... Δεν είναι για ΣΕΝΑ....Μόνο το ΜΑΧΟΜΑΙ....Η ρημάδα η ζωή έχει τα δίπολά της: Χαρά-πίκρα, φτώχεια-πλούτος, υγεία-αρρώστια-, αλήθεια-ψέμα, δικαιοσύνη-αδικία. Έτσι είναι η ζωή.... Τέλος οι μιζέριες και οι γκρίνιες... Θυμήσου δυο φρασούλες: ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ, και το ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ. Τα δάκρυα και οι κλάψες, ΤΕΛΟΣ. Και μην ακούσω τη λέξη-κλειδί (sic) δεν έχω άλλες αντοχές, γιατί ούτε και φαντάζεσαι πόσες αντοχές έχεις χαρά μου..... Μακάρι να ΜΗΝ σού δώσει ο Θεός τόσα ώστε να δοκιμάσει τα όριά σου.... Δε σε πάμε για πρωταθλητισμό, αλλά αυτό πού ΑΠΑΙΤΩ, είναι να σηκωθείς στα πόδια σου και να κάνεις το πρώτο βήμα.... Θα είμαι ΔΙΠΛΑ σου, όπως ΠΑΝΤΑ.... Δώσε τη μάχη σου και ΜΗΝ παραδίνεσαι... Κοίτα, ΔΕΝ ζούμε για τούς άλλους.... ΜΑΘΕ ΤΟ ΚΑΛΑ....Δώσε μάχη για όλα αυτά πού σε τσάκισαν, για όλους τούς φίλους πού αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, πολέμα τα σκοτάδια τού μυαλού σου και μην ξανακούσω δεν θέλω να ζήσω άλλο, ή τί νόημα έχει ή ζωή... Η ζωή έχει ένα υπέροχο νόημα πού λέγεται αύριο. Πάρε θέση στο στίβο τής ζωής και πολέμα...Κάν΄ το τώρα, γιατί σε λίγο θα πέσω κι εγώ... Και τότε.... Άστα να πάνε...
Μυρτάλη
